Heeft Kluivert aangifte gedaan?

Hoewel Patrick Kluivert (43) tegenover een vriend verklaarde dat hij zich bedreigd voelde door het goksyndicaat en dat ze ‘achter hem aan zaten’, heeft hij geen aangifte gedaan. Volgens zijn advocaat Gerard Spong zijn daarvoor ‘een aantal zeer gegronde redenen die we allemaal tegen elkaar hebben afgewogen’. Spong: ‘De slotsom was dat het beter was

Hoe kwam de zaak aan het rollen?

Een belangrijke Nederlandse verdachte trok de aandacht van opsporingsdiensten in Bochum, toen in 2009 gesprekken van matchfixers werden afgeluisterd. Op basis van informatie uit deze Duitse zaak stelde het Openbaar Ministerie in Nederland een onderzoek in. Dat leidde begin 2015 tot vijf arrestaties.

Bij huiszoekingen werden documenten gevonden die verwijzen naar Kluivert, zoals een aangetekende brief aan zijn vrouw Rossana. Daarin schrijft hoofdverdachte Daniël van ’t H. dat Kluivert een gokschuld heeft van 865 duizend euro en toezeggingen om te betalen niet nakomt. Als Rossana haar echtgenoot niet zo ver krijgt dat hij met het geld over de brug te komt, dreigt het syndicaat Kluiverts reputatie te besmeuren. Zo is er stiekem een opname gemaakt van een gesprek met de oud-voetballer over zijn schuld. Die opname dreigt Van ’t H. door te spelen naar de media.

Voor de Fiscale Inlichtingen- en Opsporingsdienst (FIOD) was het aanleiding om Patrick Kluivert te verhoren.

Wat was de werkwijze van het goksyndicaat?

In het uitgaansleven en op internetfora benaderde het syndicaat potentiële klanten die vermogend waren en verslavingsgevoelig. Via formulieren, e-mails en sms’jes stelde de organisatie quoteringen van voetbalwedstrijden beschikbaar – hoeveel je kunt winnen per ingezette euro. Honderden hoofdzakelijk Nederlandse klanten konden op de pof inzetten. Het syndicaat bracht die weddenschappen onder bij gokbedrijven in Europa en Azië en stond garant voor zijn klanten. Daarvoor ontvingen de leden van het syndicaat een commissie. Tussen 2011 en 2015 werd voor minstens 30,3 miljoen euro aan weddenschappen afgesloten.

Hoe raakte Patrick Kluivert erbij betrokken?

Tijdens het uitgaan leerde Kluivert de joviale Kees A. kennen, een van de hoofdverdachten in deze strafzaak. A. zag in Kluivert een potentiële klant. De oud-voetballer hapte toe en zette een paar honderd euro in. Al snel verhoogde hij zijn inzet en speelde voor tienduizenden euro’s per week. Soms won hij, maar meestal gingen aanzienlijke bedragen verloren. Tussen oktober 2011 en mei 2012 ging hij 1.084 weddenschappen aan voor meer dan 2,4 miljoen euro, blijkt uit het strafdossier. Op een zeker moment bedroeg zijn schuld ruim een miljoen euro.

Maakte die schuld hem kwetsbaar?

Zo ervoer hij het zelf wel. Kluivert vroeg een vriend als buffer te dienen tussen hem en zijn schuldeisers, die steeds opdringeriger en intimiderender werden. Leden van het syndicaat kwamen meermaals naar het kantoor van die vriend en drongen aan op betalingen. Een keer namen ze zelfs een vechtsporter mee.

Kluivert, die hoofd opleidingen is bij Barcelona, heeft doorlopend belangrijke posities binnen de voetbalwereld gehad. In de tijd dat hij gokte was hij trainer van de beloften van FC Twente. Zijn schuld maakte hem chantabel. Matchfixers zoeken bij voorkeur naar voetballers en trainers met schulden, omdat die eerder meewerken aan het beïnvloeden van wedstrijden. Er zijn geen aanwijzingen dat Kluivert daarbij betrokken was.

Zal Kluivert het woord voeren in de rechtszaal?

Nee. Kluivert heeft geen aangifte gedaan en is daarom officieel geen partij. Zijn zaak zal door het Openbaar Ministerie vermoedelijk wel worden gebruikt om te illustreren hoe het goksyndicaat te werk ging.

De gokschuld, die naar verluidt als incasso-opdracht is verhandeld in de onderwereld, heeft Kluivert nog lange tijd achtervolgd, bevestigt advocaat Spong. ‘Veel wil ik daar niet over zeggen. Maar het lijkt er nu op dat de schuldeisers bakzeil hebben gehaald. Patrick betreurt ten zeerste dat hij dit heeft gedaan en ziet het als een enorme stommiteit. Hij zou niets liever willen dan de zaak achter zich laten.’

Bron: De Volkskrant [ LINK ]