“Ik ga denk ik ongeveer vijf euro inzetten, en dan koop ik een nieuwe telefoon,” hoorde ik een jongen van ongeveer vijftien jaar oud zeggen. Ik liep langs een middelbare school in Getafe, een buitenwijk van Madrid. De reden dat ik bij een middelbare school tieners aan het afluisteren was, is niet zo eng als je misschien denkt. Ik wilde namelijk met hen praten over het toenemende gokprobleem onder Spaanse jongeren.
Spanje heeft van alle Europese landen het grootste gokprobleem onder tieners. Volgens onderzoek van de Spaanse Federatie van Gerehabiliteerde Gokkers en het Instituut van Psychologen in Madrid is een of de vijf kinderen tussen 14 en 21 er op de een of andere manier verslaafd aan. Hoewel de wet minderjarigen verbiedt om te gokken, is het voor tieners nog nooit zo makkelijk geweest om het te doen. Overal in de grote steden duiken gokkantoren op.
Volgens sommige schattingen van het ministerie van Economie, Werkgelegenheid en Financiën is het aantal bookmakers in de Spaanse hoofdstad in de afgelopen vijf jaar met 300 procent toegenomen, vooral in armere gebieden als Puente Vallecas, Usera en Villaverde. “Het is een manier om snel en makkelijk geld te krijgen,” zegt Sol Sánchez van de politieke coalitie Izquierda Unida. “Het fenomeen kan worden omschreven als de nieuwe heroïne van de arbeidersbuurten.” In Barcelona is er zelfs een wet aangenomen om te voorkomen dat er nieuwe gokkantoren worden geopend.
Voor dezelfde middelbare school ontmoette ik Alica, een 16-jarige scholier. “Met geld van hun ouders gokken is de nieuwe manier waarop mijn klasgenoten en vrienden hun vrije tijd doorbrengen,” zegt ze. “Het is heel makkelijk om binnen te komen bij de gokkantoren in het centrum.” Het dichtstbijzijnde kantoortje lag op slechts 200 meter van de school.
Afgelopen september vond de politie 28 minderjarigen in gokkantoren in Madrid. “De politie-inval vond tijdens schooltijd op een maandag plaats, wat erg alarmerend is,” zegt Ricardo Rodríguez, therapeutisch coördinator van de Madrileense Verslavingsinterventie. De kinderen werden niet gestraft, maar de bookmakers die hen naar binnen hadden gelaten of hen hadden geholpen wel.
De 21-jarige Rubén* is meer dan een jaar in therapie geweest voor zijn gokverslaving. Op zijn veertiende begon hij met gokautomaten in het cafeetje tegenover zijn huis. Hij zegt zo verslaafd te zijn geraakt dat hij “de hele dag door kon blijven spelen”.
Vanesa begon met online games. “Ik gaf vaak meer dan honderd euro per keer uit,” zegt de 16-jarige. “Om te kunnen blijven spelen heb ik op een gegeven moment geld van mijn ouders gestolen, daar heb ik het meeste spijt van.” Ook de 16-jarige José werd verslaafd via internet: “Ik zette geld in vanaf mijn telefoon, waar ik ook was. En ik werd daartoe aangemoedigd door tv-reclames.”
De meeste jonge gokkers die we spraken hebben twee dingen met elkaar gemeen: ze begonnen online en zagen reclames van gokbedrijven. “Mensen worden aangemoedigd om te gokken omdat er beroemdheden in gokreclames zitten, zoals voetballers als Gerard Piqué of Lionel Messi,” zegt Bruno Cortés, een psycholoog van de Vereniging voor Hulp en Preventie van Gokverslavingen.
Volgens gegevens van de Audiovisuele Raad van Catalonië en de Raad van Medische Verenigingen van Catalonië wordt 45 procent van de gokreclames op de Spaanse televisie uitgezonden op momenten dat er kinderen kijken, en is dat op de commerciële radio zelfs 84 procent. “Jonge mensen worden niet zomaar gokverslaafd als ze bekende mensen zien gokken, maar het normaliseert het wel, en het zorgt er ook voor dat je gokken met roem en welvaart gaat associëren,” zegt Cortés, die zelf ook zegt te zien dat steeds meer jongeren in behandeling gaan.
Sinds maart 2019 verbiedt de publieke omroep Radio Televisión Madrid gokreclames op tv en radio. Volgens Soledad Pérez, woordvoerder van de Spaanse Socialistische Arbeiderspartij, is ook de lokale omroep Canal Sur “van plan om gokpubliciteit volledig te verbieden. We moeten allemaal ons best doen om jonge mensen goed voor te lichten, omdat het een erg kwetsbare groep consumenten is,” zegt ze. “Dat doen we ook met alcohol en tabak.”
David (15) spijbelt weleens om tien euro bij een gokkantoor uit te geven – en soms ook wel wat meer. “Ik wil geld verdienen om videogames te kopen, want mijn ouders kunnen dat niet,” zegt hij. Tot nu toe heeft David nog niks gewonnen.
Omdat het om bedragen gaat van tien à twintig euro, ziet David zichzelf niet echt als gokker. Dat associeert hij met oudere mensen die urenlang muntjes in een automaat zitten te gooien. Maar aan het einde van ons gesprek geeft David toe dat hij toch wel wat meer voorlichting over gokken had willen krijgen op school, mocht hij in de toekomst toch nog tegen “problemen” aanlopen.
Bij een bingosalon ontmoet ik de 15-jarige Sheila, die vertelt dat ze met bingo begon omdat het haar een leuk gezinsuitje leek – haar moeder en oma doen namelijk ook mee. Twee uur later zie ik Sheila bij dezelfde ingang, maar dit keer heeft ze geen cent meer over. Ze heeft haar hele maandsalaris erdoorheen gejast.
Ze heeft gewoon “wat pech” gehad, zegt ze.
Bron: Vice [ LINK ]
