Edwin Groothuis
Vrijwilliger
Vanaf mijn 14e ben ik begonnen met pokeren, in eerste instantie deed ik dit met een groepje vrienden van school.
Ik kwam er al snel achter dat als we zonder geld speelden, het niet serieus genoeg ging voor mijn gevoel, toen we besloten om voor geld te gaan spelen veranderde het spel.
Wat ik toen bij mezelf merkte was dat ik het spel ineens super interessant begon te vinden.
Een vriend uit die groep begon online te pokeren, eerst voor speelgeld en al snel ook voor echt geld, en hij liet zien dat hij op de lange termijn winstgevend was, het was zijn (bij) baan geworden.
Ik was jaloers, en dacht dat ik minstens net zo goed was als hem in pokeren, maar hij had iets wat ik niet had, een rem, bankroll-management en discipline.
Ik begon stiekem op zolder te pokeren en al snel ging dit om veel geld, mijn spaarrekening ging eraan, mijn ouders kwamen erachter en ik kon mijn spullen pakken.
Nu woonde ik samen met een paar vrienden en zonder ouderlijk toezicht liep het helemaal uit de hand bij mij, ik pokerde elke dag uren online, soms wel 36 uur aan 1 stuk.
Ik begon naar het casino te gaan gelijk toen ik 18 werd, en daar kwamen er onder andere roulette en blackjack erbij.
Als ik naar de kroeg ging om gezellig een drankje doen, belandde ik vaak snel achter de gokkast, daar zat ik dan uren te gokken.
Onder invloed van drank en drugs kwam ik erachter dat ik helemaal geen rem meer had, en gokte al mijn geld erdoorheen plus het geld wat ik kon lenen / rood staan.
Mijn schoolprestaties en werk werden beïnvloed door mijn verslaving, ook werd de band met vrienden en familie beschadigd.
Mijn verslaving heeft mij op een punt gekregen dat ik geen uitweg meer zag uit de ellende.
Ik werd er zwaar depressief van en op een gegeven kreeg ik suïcidale neigingen.
Ik ben hulp gaan zoeken en ben naar een verslavingskliniek gegaan. Hier kwam ik erachter dat mijn verslaving de regie in handen had, en ik machteloos tegenover mijn verslaving stond.
Tegenwoordig ben ik een tijd clean en help ik zelf andere verslaafden om een nieuwe manier van leven te vinden.
Bij SLICKS ben ik aan het werk als ervaringsdeskundige om mensen met gokproblematiek te helpen, dit doe ik bij het Info & Steun punt in Amsterdam.
In september ga ik een studie beginnen om mij verder in de verslavingszorg te verdiepen.
Een gokker heeft twee dingen nodig: geld en tijd. In de coronatijd lijkt de klok langzamer te tikken. Mensen zijn veel meer thuis: funest voor gokverslaafden. Kunsthistoricus, oud-galeriehouder en schrijver Hans Gieles is in gesprek met Raymond Aronds, ervaringsdeskundige en de oprichter en drijvende kracht achter Stichting Slicks, ervaringsdeskundig expertisecentrum kansspelen.