Veronica spreekt

AGenAC interview veronica

Veronica is activiteitenbegeleidster, zwemjuf en sociaal betrokken bij kwetsbare Amsterdammers. Zij verricht haar werk bij het Leger des Heils als ervaringsdeskundige (naaste). Als dichteres laat zij zien dat door het creatief delen van (pijnlijke) ervaringen herstel mogelijk is en daarmee de boodschap van hoop op een beter (psychisch) leven.

Zie hieronder het interview met Veronica.

Interview_Veronica

Meld je hier aan.

Edwin Groothuis spreekt

AGenAC interview Edwin Groothuis

Edwin Groothuis begon als tiener met pokeren met vrienden aan de keukentafel. Het geld en het imago van het gokken trokken hem hierbij dusdanig dat hij er op meerdere manieren in verwikkeld en bekneld raakte. Nu is hij clean en vertelt hij als ervaringsdeskundige zijn verhaal en ondersteunt hij anderen die nog wel in actieve verslaving zitten. Als projectmanager is hij bij SLICKS verantwoordelijk voor het inloopcentrum.

Zie hieronder het interview met Edwin Groothuis.

Interview_Edwin Groothuis

Meld je hier aan.

Veilig en eerlijk gokken bij onze Nederlandse Staat

“Veilig en eerlijk gokken bij onze Nederlandse Staat”

Bij ons kan je veilig en eerlijk een gokspelletje spelen, dat zegt iedere gokaanbieder. Met zoveel mogelijk reclame en aanbiedingen lokken zij mensen naar hun producten. Doe mee, het is zoveel money!! Je krijgt iets voor niets!! Gelooft u dat zelf?

Maar wat is dat eigenlijk veilig en eerlijk gokken? Wie bepaalt dat? Tot nu toe zijn dat onze regering en de gokindustrie. Onze  Nederlandse staat is hierbij de grootste aanbieder van gokspellen en een monopolist op landbased casinospelen d.w.z. de Holland Casino’s. Daarnaast verdient zij aan de andere kant ook geld door ruim 30 procent belasting te heffen over de winst. Deze Spelers van het grote Spel maken de regels en voeren deze uit. De Kansspelautoriteit, houdt toezicht op de wettelijke naleving. Maar ja die wordt betaald uit de inkomsten van het gokken en zo is het kringetje rond.

De regering regelt alles via wetgeving en de kansspelindustrie mag deze wetten uitvoeren door middel van zelfregulatie. We weten allemaal wat dit systeem van eigen vlees keuren voor mankementen heeft.

En wie is de grote afwezige, wie is juist niet betrokken? Juist Diegene waar het allemaal om gaat, De gokker, of zoals ze het netjes zeggen, de kansspelspeler. Hij of zij die het risico loopt om aan de financiële afgrond te raken of erger. Wat vindt die er eigenlijk van? Nou ik als ex-gokverslaafde vind het niet eerlijk en veilig, nog lang niet. Ik heb de ellende zelf meegemaakt en weet van vele anderen hoe gokken het leven kan beheersen en wat de negatieve gevolgen kunnen zijn. We praten over dakloosheid, verwaarlozing mentale en fysieke gezondheid, gebroken relaties en grote financiële problemen, en suïcide. Wie weet eigenlijk wat veilig en eerlijk is? Wat we wel weten is dat we al jaren te maken hebben met een stijging van het aantal gokverslaafden nu geschat op ongeveer 80.000 mensen. Het aantal mensen dat hulp zoekt bij de  verslavingszorg is al jaren dalende nu ongeveer 2100 mensen per jaar. Slechts een gedeelte daarvan herstelt, dat is een druppel op de gloeiende plaat.

kingMaar er is ook reden voor een feest voor alle koningsgezinden. Want we hebben er een tweede koning bij, Koning Toto!! Met veel bling bling en uiterlijk vertoon daagt deze charlatan uit om mee te doen met een wel  heel intelligent voetbalspelletje; een eentje hier en een tweetje daar. Volgens de advertentie makers is deze reclame gericht op 25 jarigen en ouder maar wij weten wel beter. Wesley Sneijder en consorten bereiken wel degelijk onze jeugd. Of anders komen onze voetballertjes wel via de voetbalclubs in aanraking met gokken. De shirtreclames staan al klaar en in voetbalstadions of tv uitzendingen zijn de logo’s van het staatsgokbedrijf Holland Casino en andere gokorganisaties duidelijk zichtbaar. De nieuwsgierigheid van onze jeugd wordt gewekt, is dat veilig en eerlijk?

Of ons koningshuis blij is met deze nieuwe loot aan de stam dat is de vraag.

Wat wel algemeen bekend is dat Willem wel houdt van een sport spelletje.

 

We sluiten af met een kort ervaringsverhaal.

Ik kom regelmatig, ja als ex-verslaafde, in het Holland Casino. Dat doe ik om op de hoogte te blijven van wat daar gebeurt, maar ik ga ook naar online casino’s en automatenhallen. Ik onderzoek namelijk de gokproblematiek vanuit de praktijk en wetenschap.

Nu was ik daar en er gebeurde iets opvallends. Een oudere vrouw, in de 70, komt aanlopen en vertelt blij aan een andere vrouw: he ik heb 150 euro op de kast gewonnen. Ze wil haar trofee, het biljet waar dit bedrag op staat en waarmee je bij de kassa het geld kunt innen, laten zien. Ze schrikt, haar papiertje is weg. De paniek slaat toe, zij jammert: ‘ik heb het kaartje verloren’ ze zoekt op de grond, haar toehoorder zoekt mee. Een casinomedewerker komt op de commotie af en vraagt wat er aan de hand is. ‘Ik heb mijn kaartje verloren met 150 euro erop’ de paniek en het verdriet is duidelijk te horen. De medewerker stelt enkele vragen, zegt: ‘alles staat op de camera we gaan het nakijken’ en loopt naar waar ze gokte. De vrouw vertrouwt aan haar collega gokster toe; ‘ik kan het geld eigenlijk niet missen ik heb alleen AOW en wat moet het casino nu wel niet denken, ik heb al een bezoekersbeperking en mag maar 2 keer per week komen. Als ik nu nog maar wel mag blijven komen.’ En weer slaat de paniek toe, misschien krijgt ze wel een tijdelijk bezoekverbod, dat is duidelijk op haar gezicht af te lezen. De casinomedewerker komt intussen aanlopen met het papiertje, deze zat nog in de machine. Hij geeft het aan deze vrouw, wenst haar succes en loopt weg.  Alles weer in orde, iedereen blij zou je zeggen. Is dat zo?

Is getekend Raymond Aronds

 

Het beginscherm alleen al schreeuwt koop mij!

Graag zou ik onderstaande even onder de aandacht willen brengen:

kingdoms-of-camelot

Spellen zoals Lord Mobile en Kingdom of Camelot kunnen de spelers veel geld kosten, zo meld een anonieme melder ons. Haar partner is nachten aan het spelen en heeft vele duizenden euro’s aan dit soort spellen uitgegeven. Dit alleen maar om verder te kunnen komen in het spel.

Dit is een voorbeeld, zoals zo veel van zulk gelijksoortige spellen, waar door verslavende elementen die er in verwerkt zijn de speler veel geld uitgeeft.

In Madrid heerst een epidemie van gokverslaafde tieners

Nu er steeds meer gokkantoren in de buurt van scholen zitten, is Spanje uitgegroeid tot het land met de meeste jonge gokverslaafden van Europa.

“Ik ga denk ik ongeveer vijf euro inzetten, en dan koop ik een nieuwe telefoon,” hoorde ik een jongen van ongeveer vijftien jaar oud zeggen. Ik liep langs een middelbare school in Getafe, een buitenwijk van Madrid. De reden dat ik bij een middelbare school tieners aan het afluisteren was, is niet zo eng als je misschien denkt. Ik wilde namelijk met hen praten over het toenemende gokprobleem onder Spaanse jongeren.

Spanje heeft van alle Europese landen het grootste gokprobleem onder tieners. Volgens onderzoek van de Spaanse Federatie van Gerehabiliteerde Gokkers en het Instituut van Psychologen in Madrid is een of de vijf kinderen tussen 14 en 21 er op de een of andere manier verslaafd aan. Hoewel de wet minderjarigen verbiedt om te gokken, is het voor tieners nog nooit zo makkelijk geweest om het te doen. Overal in de grote steden duiken gokkantoren op.

Volgens sommige schattingen van het ministerie van Economie, Werkgelegenheid en Financiën is het aantal bookmakers in de Spaanse hoofdstad in de afgelopen vijf jaar met 300 procent toegenomen, vooral in armere gebieden als Puente Vallecas, Usera en Villaverde. “Het is een manier om snel en makkelijk geld te krijgen,” zegt Sol Sánchez van de politieke coalitie Izquierda Unida. “Het fenomeen kan worden omschreven als de nieuwe heroïne van de arbeidersbuurten.” In Barcelona is er zelfs een wet aangenomen om te voorkomen dat er nieuwe gokkantoren worden geopend.

Voor dezelfde middelbare school ontmoette ik Alica, een 16-jarige scholier. “Met geld van hun ouders gokken is de nieuwe manier waarop mijn klasgenoten en vrienden hun vrije tijd doorbrengen,” zegt ze. “Het is heel makkelijk om binnen te komen bij de gokkantoren in het centrum.” Het dichtstbijzijnde kantoortje lag op slechts 200 meter van de school.

Afgelopen september vond de politie 28 minderjarigen in gokkantoren in Madrid. “De politie-inval vond tijdens schooltijd op een maandag plaats, wat erg alarmerend is,” zegt Ricardo Rodríguez, therapeutisch coördinator van de Madrileense Verslavingsinterventie. De kinderen werden niet gestraft, maar de bookmakers die hen naar binnen hadden gelaten of hen hadden geholpen wel.

De 21-jarige Rubén* is meer dan een jaar in therapie geweest voor zijn gokverslaving. Op zijn veertiende begon hij met gokautomaten in het cafeetje tegenover zijn huis. Hij zegt zo verslaafd te zijn geraakt dat hij “de hele dag door kon blijven spelen”.

Vanesa begon met online games. “Ik gaf vaak meer dan honderd euro per keer uit,” zegt de 16-jarige. “Om te kunnen blijven spelen heb ik op een gegeven moment geld van mijn ouders gestolen, daar heb ik het meeste spijt van.” Ook de 16-jarige José werd verslaafd via internet: “Ik zette geld in vanaf mijn telefoon, waar ik ook was. En ik werd daartoe aangemoedigd door tv-reclames.”

De meeste jonge gokkers die we spraken hebben twee dingen met elkaar gemeen: ze begonnen online en zagen reclames van gokbedrijven. “Mensen worden aangemoedigd om te gokken omdat er beroemdheden in gokreclames zitten, zoals voetballers als Gerard Piqué of Lionel Messi,” zegt Bruno Cortés, een psycholoog van de Vereniging voor Hulp en Preventie van Gokverslavingen.

Volgens gegevens van de Audiovisuele Raad van Catalonië en de Raad van Medische Verenigingen van Catalonië wordt 45 procent van de gokreclames op de Spaanse televisie uitgezonden op momenten dat er kinderen kijken, en is dat op de commerciële radio zelfs 84 procent. “Jonge mensen worden niet zomaar gokverslaafd als ze bekende mensen zien gokken, maar het normaliseert het wel, en het zorgt er ook voor dat je gokken met roem en welvaart gaat associëren,” zegt Cortés, die zelf ook zegt te zien dat steeds meer jongeren in behandeling gaan.

Sinds maart 2019 verbiedt de publieke omroep Radio Televisión Madrid gokreclames op tv en radio. Volgens Soledad Pérez, woordvoerder van de Spaanse Socialistische Arbeiderspartij, is ook de lokale omroep Canal Sur “van plan om gokpubliciteit volledig te verbieden. We moeten allemaal ons best doen om jonge mensen goed voor te lichten, omdat het een erg kwetsbare groep consumenten is,” zegt ze. “Dat doen we ook met alcohol en tabak.”

David (15) spijbelt weleens om tien euro bij een gokkantoor uit te geven – en soms ook wel wat meer. “Ik wil geld verdienen om videogames te kopen, want mijn ouders kunnen dat niet,” zegt hij. Tot nu toe heeft David nog niks gewonnen.

Omdat het om bedragen gaat van tien à twintig euro, ziet David zichzelf niet echt als gokker. Dat associeert hij met oudere mensen die urenlang muntjes in een automaat zitten te gooien. Maar aan het einde van ons gesprek geeft David toe dat hij toch wel wat meer voorlichting over gokken had willen krijgen op school, mocht hij in de toekomst toch nog tegen “problemen” aanlopen.

Bij een bingosalon ontmoet ik de 15-jarige Sheila, die vertelt dat ze met bingo begon omdat het haar een leuk gezinsuitje leek – haar moeder en oma doen namelijk ook mee. Twee uur later zie ik Sheila bij dezelfde ingang, maar dit keer heeft ze geen cent meer over. Ze heeft haar hele maandsalaris erdoorheen gejast.

Ze heeft gewoon “wat pech” gehad, zegt ze.

Bron: Vice [ LINK ]

Jamie (27) kampt nog steeds met gokverslaving

Geen happy end voor gokverslaafde Jamie (27) in ‘Vandaag over een jaar’: “Gokken heeft me al 100.000 euro gekost”

 

Geen happy end voor gokverslaafde Jamie (27) in ‘Vandaag over een jaar’: “Gokken heeft me al 100.000 euro gekost”

Een jaar na zijn eerste bezoek bij Cath Luyten biecht de 27-jarige Jamie vanavond op dat hij nog steeds gokverslaafd is. FOTO: VRT

“Er was een dag dat ik 1.500 euro kwijtspeelde. Mijn gokverslaving heeft me al een klein huis gekost.” De 27-jarige Jamie is al sinds zijn pubertijd verslingerd aan kansspelen en online gokken. In Vandaag over een jaar beloofde hij Cath Luyten dat hij zijn leven zou omgooien. Maar donderdagavond geeft hij in tranen toe dat het niet is gelukt. Met zijn verhaal hoopt Jamie anderen te behoeden voor zijn fouten.

“Vandaag over een jaar wil ik verlost zijn van mijn gokverslaving.” Dat goede voornemen maakte Jamie Caluwé vorig jaar in de studio van Cath Luyten (42). Vanavond kruipt de jongeman uit Kontich opnieuw bij haar in de zetel. Maar met tranen in de ogen. Het is hem niet gelukt. “Een week geleden heb ik nog gepokerd”, geeft hij toe.

Jamie gokt al sinds z’n veertiende. “Toen ging ik met mijn vader naar de krantenwinkel. Hij liet me wedden op sportuitslagen, én we wonnen. Twee euro leverde plots 165 euro op.” Meteen had Jamie de smaak te pakken. “Ik begon geregeld te gokken. Ik vertrok vroeger naar school om langs de krantenwinkel te lopen. Tijdens de middag en na school speelde ik op de bingokast in cafés.”

De situatie werd met de jaren erger. Rond zijn twintigste deed een vriendin Jamie inzien dat hij een probleem had. Zo belandde hij bij Vagga, een vereniging voor geestelijke gezondheidszorg. “Ik sprak er met psychologen en een orthopedagoog, en even zag het er goed uit. Tot plots mijn relatie stukliep en mijn oma stierf. Dat hakte er zo hard in dat ik herviel.”

Al jaren niet gewonnen

Gokken doet Jamie op alle mogelijke manieren: van kansspelen en gokautomaten tot online pokeren. “Zolang ik maar die kick beleef. In mijn roes lijkt niets anders nog belangrijk. Maar vaak voel ik me al tijdens het spelen schuldig. Zeker als ik merk dat mijn cash geld bijna op is. Winnen? Dat heb ik de laatste jaren amper gedaan.”

De reden achter zijn verslaving zoekt Jamie bij onzekerheid. Hij kan maar niet beslissen wat hij wil in het leven. “Ik heb niks om handen wat ik echt graag doe. Dus zodra het in me opkomt om te gokken, doe ik het. Het is een drang.” Zo vergokte Jamie ooit 1.500 euro op één dag. In totaal verloor hij al de waarde van een klein huis. “Ik schat zo’n 100.000 euro. De gevolgen vallen nog mee, dankzij mijn moeder. Wanneer ik een loon of uitkering ontvang, beheert zij dat geld. Ik krijg telkens een kwart, om te overleven. Wil ik eens gaan skiën, dan betaal ik de reis in deeltjes terug aan mijn beste vriend. Ik heb geluk dat er zo veel begrip is in mijn omgeving.”

Wakker schudden

Na Jamies eerste bezoek bij Cath Luyten was er hoop. Hij bleef twee maanden gokvrij. Maar zodra hij geld had, liep het mis. “Plots had ik weer 2.000 euro verkwist. Ik had de fut niet meer om verder af te kicken. Ik schaam me kapot.”

Toch wil Jamie zijn verhaal delen, om anderen wakker te schudden. “Te veel mensen gokken. Ook in mijn vriendengroep. De bevoegde instanties moeten meer doen om het probleem aan banden te leggen. Gokken begint op steeds jongere leeftijd. Ik hoop dat ergens een tiener mijn getuigenis hoort en ermee ophoudt. Dan is het niet voor niets geweest.”

Momenteel herstelt Jamie van een angstpsychose. Hij zegt even geen grote toekomstplannen te maken. “Ik kijk niet te ver vooruit. Wel heb ik intensievere gesprekken bij de psycholoog vastgelegd. Ik wil écht iets doen aan mijn probleem.”

Bron: Nieuwsblad.be [ LINK ]

Ik verloor 46.000 pond op één wedstrijd

'Ik kon niet slapen, bleef maar gokken en verloor 46.000 pond op één wedstrijd'

‘Ik kon niet slapen, bleef maar gokken en verloor 46.000 pond op één wedstrijd’

Andros Townsend, vleugelaanvaller van Crystal Palace, heeft een boekje open gedaan over een periode in zijn carriere waarin hij gokverslaafd was. De Engelsman vertelt onder meer over een woensdagavond waarop hij 46.000 pond verloor.Townsend doorliep de jeugdopleiding van Tottenham Hotspur, waarna hij op jonge leeftijd werd verhuurd aan diverse clubs. “Watford, Millwall, Leeds, Birmingham, QPR, vergeet ik er nog één?”, vertelt hij in een zelf geschreven stuk op The Players Tribune. “Die hele periode is een waas van hotelkamers voor me. Ik werd aan nog vijf clubs verhuurd voordat ik mijn kans kreeg bij Spurs en dat is de periode waar de ellende is begonnen.”

Door de verveling kwam de vleugelaanvaller, nu vaste waarde bij Crystal Palace, in aanraking met een gok-app. “Ik weet nog precies waar ik was toen ik voor de eerste keer gokte”, vertelt hij. “Binnen een paar maanden was het uit de hand gelopen. Het heeft te maken met mijn persoonlijkheid. Alles waar ik mee bezig ben overheerst me direct.”

En dus kon het gebeuren dat Townsend op één avond ontzettend veel geld kwijtraakte. “De nacht voor de belangrijkste wedstrijd van het seizoen, in Blackpool, kon ik niet slapen en bleef ik maar gokken. Die nacht ben ik 46.000 euro verloren met inzetten op één wedstrijd. Daarmee bereikte ik de bodem. Het stopte niet totdat ik gepakt werd, en gelukkig ben ik gepakt. Het bracht me terug naar de realiteit.”

Bron: Voetbalprimeur [ LINK ]

Help, mijn kind gokt online!

Help, mijn kind gokt online: ‘Steeds dacht ik: nog één keer, dan maak ik een klapper. Hulp vragen kwam niet bij me op’

Beeld Krista van der Niet

Een onschuldig potje online gokken kan rap uitmonden in een heuse gokverslaving. Vooral pubers zijn er gevoelig voor.

‘Mijn kinderen zijn geen lieverdjes’, zegt Marit (48, docent), ‘maar een gokverslaving? Dat zou hun nooit overkomen.’ Op de bank tegenover haar in de huiskamer zit dochter Jasmijn. Ze is 22, heeft een vers universiteitsdiploma op zak en een gokschuld van 44 duizend euro. Gewoon, thuis op haar mobieltje opgebouwd – niemand die iets merkte. Zelfs haar moeder niet.

Online gokken groeit en groeit: onderzoeksbureau Motivaction becijferde dat vorig jaar 1,8 miljoen mensen een online gokaccount hadden, een toename van twintig procent ten opzichte van een jaar eerder. Dagelijks doen honderdduizenden jongeren via hun telefoon een gokje in een onlinecasino, ze zetten in op sportwedstrijden of spelen op hun laptop spelletjes waarmee ze geld kunnen winnen – en verliezen. Dat aantal gaat alleen maar toenemen vanaf volgend jaar. In Nederland is het aanbieden van gokwebsites tot nu toe verboden (al zit je dus met een muisklik in een virtueel casino), maar – naar verwachting – per 1 januari 2021 wordt het legaal. Dan zal het aantal jonge mensen met gokschulden dramatisch oplopen, voorspelt opvoedkundige Marina van der Wal, die gespecialiseerd is in pubers. ‘Het puberbrein is bijzonder gevoelig voor beloning, weten we, dus heb je eenmaal iets gewonnen met een gokspel, dan blijft het lokken. Ik denk niet dat de overheid beseft waaraan ze jongeren blootstelt door online gokken nog makkelijker te maken dan het nu al is.’

Bij Jasmijn begon het gokken toen ze vanuit Groningen, waar ze studeerde, weer bij haar ouders kwam wonen in het dorp waar ze opgroeide. ‘Ik zat in mijn masterfase en deed zelfstandig onderzoek. Mijn tentamens waren gehaald, colleges hoefde ik niet meer te volgen, een dure studentenkamer was niet meer nodig. Na mijn bruisende studentenleven zat ik opeens weer thuis in mijn slaapkamertje met alle tijd aan mezelf.’ Via een vriend hoorde ze over Unibet, een site waarop je gokspelletjes kunt spelen en kunt inzetten op sportwedstrijden. ‘Ik hield vroeger al van gamen en was daar enorm competitief in. Meteen bij mijn eerste bezoekje aan de site kreeg ik 10 euro goktegoed. Ik zag een soort Rad van Fortuin voor me op het scherm. Ik snapte er weinig van, maar opeens had ik van die 10 euro 15 euro gemaakt, dat gaf een enorme kick.’ Die eerste periode speelde ze af en toe, zegt ze. Klopt, zegt haar moeder: ‘Dat zien we aan haar bankafschriften, eerst ging het nog om bedragen van een paar tientjes. Maar al gauw werden het honderden euro’s. Daarna duizenden.’

Psycholoog Leroy Snippe doet onderzoek naar gokverslaving voor zijn promotie aan de Universiteit van Amsterdam. Ook werkt hij als behandelaar bij verslavingszorginstelling Rodersana, waar hij geregeld jonge gokverslaafden in zijn spreekkamer ziet. Hij signaleert de gevolgen van de vervagende grens tussen gamen en gokken; de gokindustrie leert van games en andersom. ‘De huidige games lijken in niets op waar wij vroeger mee speelden. Tegenwoordig kennen games vrijwel allemaal gadgets, virtuele spulletjes voor de poppetjes waarmee wordt gespeeld, zoals wapens of kleding. Kinderen worden warm gemaakt voor gokken door loot boxes die ze kunnen kopen, verrassingspakketten waarmee je die gadgets kunt bemachtigen. De kans dat precies het gadget erin zit dat een kind graag wil, is echter klein. Daardoor wordt het verleid nog een keer een aankoop te doen. Dat is gokken.’ Inmiddels zijn loot boxes verboden voor de Nederlandse markt, maar een andere ontwikkeling waardoor jongeren al vroeg met gokken in aanraking komen, is het kijken van livestreams, bijvoorbeeld via Twitch. Snippe: ‘Kinderen kijken op dat kanaal naar jongeren die live hun favoriete game spelen. In de marge van het beeldscherm lopen tegelijk filmpjes waarop jongeren live aan het gokken zijn, gesponsord door de gokindustrie. Eén muisklik en je bent er.’

TIPS VAN PSYCHOLOOG LEROY SNIPPE

Hou het internetgedrag van je kind in de gaten; controleer regelmatig de webgeschiedenis en kijk of er bepaalde programma’s zijn geïnstalleerd, zoals Poker Stars, een programma waarmee je poker kunt spelen op de computer.

Hoewel gokken officieel pas mag vanaf 18 jaar, kunnen kinderen nu nog gemakkelijk fake-accounts openen. In 2021 wordt het invoeren van het burgerservicenummer verplicht.

Controleer de bankgegevens en wees alert bij regelmatige afschrijvingen en inkomsten via anonieme webwallets als Paypal en Mollie.

Check of het telefoongedrag is veranderd – het meeste gokken gebeurt op de mobiele telefoon – en let op als je kind zich vaker terugtrekt achter de computer.

Wees alert als je kind vaker om geld vraagt, schoolprestaties dalen en je kind onrustiger en meer gespannen is, of juist futloos.

Wees extra alert als verslaving voorkomt in de familie. Bepaalde genetische aanleg kan iemand vatbaarder maken. Zo maakt het gen dat samenhangt impulsiviteit iemand gevoeliger voor beloning dan voor straf, waardoor kans op verslaving groter is.

Creëer thuis een sfeer van openheid waarin fouten maken erbij hoort en praat over online gokken met je kinderen. De kans op verslaving is kleiner als dingen bespreekbaar zijn.

Waar Jasmijn in de eerste maanden na haar kennismaking met gokken nog incidenteel speelde, kon ze al gauw niet meer stoppen. Ze won veel geld, maar het vloog er nog harder uit. Binnen een jaar was haar zorgvuldig opgebouwde spaarrekening, waarop ze sinds haar zestiende al het geld van haar bijbaantje had gestort, leeg, en had ze bovendien een flinke studieschuld bij elkaar geleend. ‘Steeds dacht ik: nog één keer, dan maak ik een klapper, stop ik en komt alles goed. Hulp vragen kwam niet bij me op. Ik los dit zelf op, dacht ik steeds. Ik wilde anderen niet met mijn probleem belasten.’

Jasmijn was veel weg in die tijd, zegt haar moeder Marit. ‘Ze kwam thuis, gooide haar spullen neer en was weer weg, naar vriendinnen, sporten, werken, het ging maar door. En als ze er wel was, was ze vaak mentaal afwezig.’

Ze vluchtte het huis uit om zichzelf ervan te weerhouden nog meer te gokken, verklaart Jasmijn. ‘Ik deed het vooral als ik alleen thuis was. Dan kon ik de verleiding niet weerstaan, terwijl ik ergens wel wist dat het fout ging. Ik raakte financieel aan de grond.’

Beeld Krista van der Niet

Ook Bas (22, hovenier) pakte vooral zijn mobieltje om te gaan gokken als hij alleen was. Bas is een knappe, wat verlegen jongen die zich diep schuldig voelt omdat hij dertigduizend euro heeft vergokt, geld dat deels door zijn moeder voor hem gespaard was en dat hij deels zelf had verdiend. Hij vertelt hoe hij al jaren inzette op voetbalwedstrijden, maar dat het na de dood van zijn vader pas echt misging. ‘Eerst gokte ik alleen op vrijdagavond, voor het stappen, dan won ik vaak wel tweeduizend euro. Als ik verloor, compenseerde ik dat met een nieuw spelletje. Ik maakte vrijwel altijd winst en had vervolgens een leuke avond met m’n vrienden in de kroeg.’ Tot hij niet lang na de dood van zijn vader een weekend in zijn eentje naar Barcelona ging en in het casino zeshonderd euro verloor. Bas: ‘Om dat verlies goed te maken, zette ik drie keer duizend euro in op mijn online gokaccount. Teruglopend naar mijn hotel, vijfhonderd meter verderop, verloor ik het vervolgens allemaal. Vanaf het ontbijt de volgende dag was ik maar met één ding bezig: mijn geld terugwinnen. Ik zette vierduizend euro op één voetbalwedstrijd en was continu online om te kijken wanneer ik kon uitcashen, het optimale moment om te stoppen en een zo hoog mogelijke winst te incasseren. Bij het avondeten had ik alles terug plus een paar duizend euro winst. Eenmaal thuis dacht ik: ik zit nu in zo’n goeie flow, nu moet ik doorgaan. Twee weken lang was ik elke dag, elk uur, aan het gokken. Ik kon niet meer stoppen. Na die twee weken was ik al mijn geld kwijt.’

Zijn moeder Janneke (53, communicatiemanager van een winkelketen) zit verslagen op de bank. ‘Vorig jaar december kreeg ik door dat er iets niet in de haak was. Bas ondernam niks meer, zat maar lamlendig thuis. Op een avond vroeg ik hem mee naar een restaurant onder het mom van gezellig samen uit eten. Daar confronteerde ik hem met zijn gedrag. Ik vroeg net zo lang door tot hij toegaf wat er speelde. Ik was verbijsterd, had werkelijk geen idee dat dit aan de hand was. Ik heb gezegd dat ik altijd van hem blijf houden, maar dat hij direct in behandeling moest. De volgende dag ging hij naar de huisarts, de week erop zat hij bij een psycholoog.’

Een gokverslaving kan van het ene op het andere moment ontstaan. Vaak gaat het lange tijd goed, totdat iemand zichzelf niet meer in de hand heeft. Gokkers spreken vaak over een bubbel of roes waar ze in terechtkomen. Dat klopt ook wel met de theorie: er komt dopamine vrij tijdens het gokken, het beloningscentrum in het brein wordt geprikkeld en de hersenen worden ‘gekaapt’. Omdat het brein steeds opnieuw naar zo’n beloning hunkert, zal het meer en meer aansturen op gokgedrag. Tegelijk moet het beloningscentrum in de hersenen steeds vaker en sterker geprikkeld worden om hetzelfde plezierige effect te krijgen.

Snippe: ‘De denkfout die veel gokkers maken is dat ze verwachten het gokken in de hand te kunnen houden. Als ze worden behandeld voor hun verslaving willen ze in het begin vaak leren zó te gokken dat ze die ene grote klapper kunnen maken, en daarna stoppen. Het verloren geld is hun grootste probleem. Voor mij is dat een teken dat ze nog in de mindset van het gokken zitten. Het herstel is begonnen zodra gokkers inzien dat het gokken zélf het probleem is.’

Ook voor Jasmijn vormde in eerste instantie vooral het verloren geld haar probleem. Om te kunnen blijven gokken vroeg ze een paar maanden voor haar buluitreiking een studielening aan bij de Dienst Uitvoering Onderwijs (DUO). Die kreeg ze, zonder problemen. Marit, haar moeder: ‘Daar ben ik heel kwaad over. Een student die nooit geleend heeft en aan het einde van haar studie opeens achttienduizend euro opneemt in twee maanden tijd. Algoritmes moeten toch aangeven dat dit een te grote afwijking is? Al hadden ze maar een mailtje gestuurd. Ook bij de bank waar Jasmijn een rekening heeft, ging er kennelijk geen belletje rinkelen. Zonder problemen gingen er duizenden euro’s af en kwamen er de volgende dag weer grote bedragen bij. Nooit is er ook maar één vraag gesteld.’

Het dieptepunt volgde afgelopen april. Jasmijn: ‘Op een maandag was ik alleen thuis. Ik had een enorme winst gemaakt van twaalfduizend euro, maar in de twee uur daarna verloor ik alweer achtduizend. De volgende dag ging de rest op. Al het geld dat ik vanaf mijn 16de had verdiend met bijbaantjes  en dat ik op een spaarrekening had gezet. Het was flink veel geld en ik had mezelf een limiet gesteld: het bedrag op die rekening mocht niet lager worden dan elfduizend euro. Daar hield ik me dus niet aan: ik was alles kwijt en daarbovenop had ik een studieschuld van achttienduizend euro. In totaal heb ik 44 duizend euro vergokt. Die dag voelde ik: hier kom ik zelf niet uit. Ik belde de huisarts om een verwijzing te krijgen voor hulp bij gokverslaving. Diezelfde middag heb ik het aan mijn vriend verteld en ’s avonds aan mijn moeder.’

Die zegt: ‘Ik was compleet in shock. Gokverslaving had ik altijd geassocieerd met het uitschot van de maatschappij. Verslaafd raken aan een spelletje, dan moet je toch wel heel dom zijn. Dat dit mijn studerende dochter kon overkomen, had ik nooit bedacht.’

TIPS VAN PUBERDESKUNDIGE MARINA VAN DER WAL

Breng eerst het probleem in kaart: waar(op) gokt je kind, hoe hoog zijn de schulden?

Voorkom verwijten, ‘we houden van jou’ moet de boventoon blijven voeren

Heb compassie met jezelf als ouder – dit was nooit jouw bedoeling

Kijk wel naar je eigen aandeel – waar heb je misschien steken laten vallen?

Zoek uit welke gevoelens de overhand hebben bij je kind. Bij schuldgevoel heeft je kind met name een plek nodig om te biechten, bij schaamte een plek om te schuilen.

Verdiep je in verslavingsgedrag.

Maak samen een plan om eruit te komen en zorg ervoor dat je kind in behandeling gaat.

Inmiddels is Jasmijn ruim een half jaar verder. Het is haar gelukt gokvrij te blijven – een zware periode voor haar en haar omgeving. In die tijd haalde ze haar bul. ‘Niet echt een feestelijke dag’, zegt ze nu. ‘Het voelde verschrikkelijk om de koffie en taart niet eens zelf te kunnen betalen.’ Ze woont bij haar ouders en is in behandeling bij een verslavingszorginstelling. ‘De hypothese is dat ik heel prikkelgevoelig ben en moet leren onrust te verdragen in plaats van steeds afleiding te zoeken. Ik moet leren omgaan met gevoelens die door het gokken werden gedempt.’ Ze heeft een baan aangenomen die ze niet per se ambieerde, omdat ze vooral één ding wil: haar schulden aflossen. ‘Volgend jaar sta ik weer op nul.’ Om zichzelf te beschermen tegen een terugval heeft ze met haar vriend afgesproken dat hij haar financiën beheert en haar zakgeld geeft. ‘Een enorme stap terug van het leven dat ik leidde, met etentjes, mooie kleren en zelfs afspraken met de makelaar voor een koophuis.’ Hoewel haar behandeling bijna is afgelopen, vertrouwt Jasmijn zichzelf nog niet. ‘De aantrekkingskracht van het gokken is groot. Als ik aan het gokken was, was ik heel gefocust; de rest van de wereld kon ik buitensluiten. Ik kreeg wel minder eetlust, werd mager en had vaak last van spanningshoofdpijn.’

Haar ouders hebben haar uiteindelijk liefdevol opgevangen. ‘Dat was wat ik nodig had, dat ik onvoorwaardelijk geaccepteerd werd.’ De relatie met haar vriend staat onder druk. ‘Hoewel hij in eerste instantie begripvol reageerde, kwam daarna de boosheid en het onbegrip. Hij snapt niet dat ik hem zo belazerd heb. Dit alles maakt dat ik op mijn tenen ga lopen; mijn gevoel van eigenwaarde heeft een enorme deuk opgelopen.’

Zowel de moeder van Jasmijn als die van Bas worstelt met gevoelens van falen en schuld. Jasmijns moeder Marit: ‘Ik voel me tekortschieten. Haar dit verhaal te horen vertellen, de eenzaamheid die eruit spreekt, raakt me diep. Het is enorm pijnlijk dat zich dit allemaal recht onder mijn neus afspeelde. Het voelt alsof ik mijn kind niet heb kunnen beschermen.’ Janneke vraagt zich af wat haar aandeel in Bas’ gokverslaving is geweest. ‘Bas heeft een lastige jeugd gehad met een vader die mentaal niet in orde was. Omdat hij ook fysiek ziek was, durfde ik niet bij hem weg te gaan. Dat heeft een stempel op ons leven gedrukt. Ik vraag me af of het ook zo ver was gekomen met Bas als ik eerder van zijn vader was gescheiden.’

Zowel Jasmijn als Bas heeft geleerd dat praten over gevoelens helpt. Jasmijn: ‘Ik was bang voor afwijzing en veroordeling, maar het lucht enorm op om erover te praten. De mensen aan wie ik het heb verteld, veroordeelden me helemaal niet. Het zorgt zelfs voor mooie gesprekken waarin ze zelf ook durven te vertellen waar ze mee zitten.’ Ook Bas leert zijn emoties verwoorden en hij is bezig met de verwerking van zijn jeugd. Onlangs heeft hij de stap genomen zijn vriendin in te lichten. ‘Daar was een hele sessie met mijn psycholoog voor nodig. Ik was bang dat mijn vriendin het zou uitmaken, maar in plaats daarvan vond ze het fijn dat ik haar in vertrouwen nam. Onze band is sterker geworden.’ Bas weet zeker dat hij nooit meer gaat gokken. ‘Ik wil nooit meer in die situatie terechtkomen.’ Hij is afgevallen tot een gezond gewicht, drinkt de helft minder dan vroeger en gaat bijna dagelijks naar de sportschool. Hij blijft zich bewust van zijn kwetsbaarheid en voelt op sommige momenten nog drang om te gaan gokken. ‘Maar dan hoef ik alleen maar te denken: dertigduizend, dertigduizend euro kwijt, en vervolgens ga ik bedenken hoe ik mezelf kan afleiden. Ik heb geleerd dat drang een golf is die je overspoelt, na hooguit een kwartier is de golf verdwenen.’

De namen van de ouders en kinderen zijn gefingeerd om hun privacy te beschermen. De kinderen zijn onherkenbaar in beeld gebracht. De echte namen zijn bekend bij de redactie.

LEGALISEREN? ‘EEN DUIVELS DILEMMA’

Hoewel je met een paar muisklikken in een virtueel casino zit, is online gokken nu nog bijna altijd illegaal. Er is slechts een klein aantal kansspelen met een vergunning, de Toto bijvoorbeeld. Maar daar komt verandering in: vanaf (waarschijnlijk) 1 januari 2021 zet de overheid met de vernieuwde Wet Kansspelen de deur open voor een heleboel andere goksites. Het idee is dat er door legalisatie meer controle mogelijk is. Maar of de legalisatie van online gokken zal helpen in de strijd tegen verslaving, is nog maar de vraag. De positieve kant is dat er strengere eisen worden gesteld. Spelers moeten bij registratie straks onder meer hun burgerservicenummer en geboortedatum opgeven en een limiet instellen, zowel voor het aantal keren inloggen als voor het bedrag waarmee ze willen spelen. Nog onduidelijk is hoe hierop wordt toegezien. Duidelijk is wel dat de Kansspelautoriteit (KSA) veel verantwoordelijkheid bij de gokindustrie zelf legt; de slager die zijn eigen vlees keurt, dus. Tot nog toe grijpt de KSA nauwelijks in; uit recent onderzoek van de NOS blijkt dat het kinderlijk eenvoudig is voor minderjarigen om een online-gokaccount te openen. Geen van de populaire gokwebsites voert een adequate leeftijdscontrole uit, zelfs Toto niet.

Een van de maatregelen tegen verslaving die straks worden getroffen is het Cruks, het Centraal Register Uitsluiting Kansspelen, waar goksites zich verplicht bij moeten aansluiten. Wie in dit register staat, zo is de bedoeling, komt geen casino meer binnen, ook niet online. Een goed streven, ware het niet dat veel Nederlandse sites zich op Malta hebben gevestigd en zo niet onder de Nederlandse wet vallen.

Verslavingsdeskundige professor Reinout Wiers van de Universiteit van Amsterdam noemt het een ‘duivels dilemma’. ‘Door legalisatie houd je toezicht op gokkers, maar aan de andere kant kan het drempelverlagend werken.’ Goedkeuring van de overheid wordt door veel mensen immers gezien als groen licht; de toegankelijkheid wordt groter en het aantal (problematische) gokkers zal toenemen. In België bleek dat inderdaad het geval sinds de liberalisering van de gokmarkt daar in 2010.

Blijft verbieden dan niet beter? Wiers: ‘In theorie ben ik daar voor, maar als online gokken illegaal blijft, heb je geen controle. Door legalisatie kun je eisen stellen aan goksites, bijvoorbeeld op het gebied van leeftijd, en kun je sancties opleggen bij overtredingen. Legalisatie is dus misschien niet zo gek, mits die controle goed geregeld wordt.’

Psycholoog Leroy Snippe, onderzoeker en behandelaar op het gebied van gokverslaving, pleit voor een ontmoedigingsbeleid en zeer strenge regulering. ‘Met legalisatie halen we grote gevaren in huis; gokken wordt daarmee steeds normaler. Ook zal de invloed van de gokindustrie groeien, een machtige lobby met een grote zak geld waartegen moeilijk een vuist te maken is.’

Bron: De Volkskrant [ LINK ]

Beau (21) geeft in jaar tijd 8.000 euro uit aan ‘gokspel’ in FIFA

EA Sports / NH Nieuws
VELSERBROEK – De 21-jarige Beau uit Velserbroek gaf in een jaar tijd 8.000 euro uit aan de populaire voetbalgame FIFA. Hij deed dat aan zogenaamde packs: voor echt geld koop je spelers van wie je van tevoren niet weet of ze goed of slecht zijn. “Je zou het een verslaving kunnen noemen”, aldus Beau. Tech-journalist Floris Poort verwacht dat het spel daarom verboden wordt.

Een uit de hand gelopen hobby, is hoe Beau het in eerste instantie omschrijft. “Je wil zoveel mogelijk goede spelers, omdat je die ook weer voor FIFA-muntjes kunt verkopen om er vervolgens nog betere spelers mee te kopen. Na een tijdje dacht ik: ik geef nu wel heel veel uit.”

Spijt heeft de Velserbroeker niet. “Ik heb hier zelf voor gekozen, en kon het ook gewoon zelf betalen,” verklaart hij. Geld verdiende hij met zijn eigen snackbar en nachtwerk in de vishandel van zijn vader. Toch vinden zijn ouders en vriendin het maar een slechte hobby. “Mijn ouders hebben weleens mijn pinpas afgepakt, maar toen lukte het me toch om bij de Intertoys om de hoek FIFA-tegoed te kopen. Je gaat dus wel rare fratsen uit halen omdat je een drang hebt die packs te openen.”

Casino
Die drang is vergelijkbaar met een casino, erkent de fanatieke speler. “Je weet van tevoren niet of je een goede of slechte speler krijgt. Negen van de tien keer is het een slechte speler, dan heb je je geld weer weggegooid, maar omdat je toch die ene goede speler wil, ga je door.”

Dat is dan ook precies de reden waarom dit onderdeel van de populaire game in België verboden is. Daar oordeelden de autoriteiten dat het zou gaan om online gokken, en dat is verboden. Fabrikant EA paste het spel voor Belgische spelers aan, zodat het onderdeel daar niet meer kan worden gespeeld.

Zie hier hoe Beau meerdere ‘packs’ opent met gekocht FIFA-tegoed, in de hoop een goede speler te krijgen.

Verbod
De Haarlemse tech-journalist Floris Poort begrijpt die redenering wel. “Het is vergelijkbaar met een fruitautomaat in een café. Daar gooi je muntjes in totdat je krijgt wat je wil. Hier hoop je op een goede speler, en blijf je er als het ware ook net zo lang geld in stoppen”, licht hij toe. Daarnaast wordt de gamer volgens hem ook lekker gemaakt om door te spelen. “Je ziet het ook in veel andere games. Ze kleden het daar allemaal erg goed aan met animaties en geluid, het voelt dan lekker om te doen.”

De Nederlandse Kansspelautoriteit onderzoekt momenteel of ook in Nederland bepaalde games de wet overtreden. “We doen momenteel onderzoek naar tien specifieke games”, laat een woordvoerder weten. “Daarvan hebben twee hun inhoud aangepast naar aanleiding van ons onderzoek, en met de andere acht zijn we nog in gesprek.” Welke spellen dat precies zijn en of FIFA daar ook bij hoort, wil de woordvoerder niet zeggen zolang het onderzoek nog loopt.

‘Zou eigenlijk wel goed zijn’
Beau zou het jammer vinden voor het spel als de optie om te ‘gokken’ verdwijnt, laat hij weten. “Maar het zou eigenlijk wel goed voor me zijn. Nu geef ik er echt te veel aan uit.” Tech-journalist Poort schat de kans hoog in dat er ook in Nederland zo’n beperking komt. “Zeker nu in België zo geoordeeld is. De Europese Unie is momenteel bezig met een wet over online gokken, mogelijk wacht de Kansspelautoriteit eerst op die wet voordat ze in Nederland conclusies trekken.”

Tot die tijd blijft Beau nog wel even doorspelen, al wil hij het komende jaar niet meer dan 1.000 euro uitgeven. “Ik zit nu op zo’n 300 euro in een paar weken, dus ik moet het goed in de gaten houden.”

Bron: NH nieuws [ LINK ]

Microtransacties – Het kwaad dat we over onszelf afroepen

 

“Oké… hoe ga ik dit tactvol brengen?”, dat is de eerste gedachte die in mij opkomt terwijl ik mijn denkbeeldige mouwen opstroop. Waar ik het in de volgende lap tekst over ga hebben is namelijk een behoorlijk heet hangijzer. Vooral de laatste tijd is het weer dik aan in de industrie, waarbij de lui van EA, Respawn Entertainment en Epic behoorlijk het vuur aan de schenen is gelegd. Microtransacties – volgens velen het pure kwaad – bederven menig spelervaring en letterlijk niemand lijkt er een voorstander van te zijn. Ik leg hier de nadruk op het woord ‘lijkt’, want om een of andere dubieuze reden blijft dit fenomeen bestaan. De reden daarvoor is simpel: we haten het maar voeden diens bestaan tezelfdertijd aan.

Ik snap je, geloof me

Allereerst wil ik beginnen met zeggen dat ik de recente ophef – zoals deze keurig verwoord werd in de column van Amador – heel goed begrijp. Er is helemaal niets mis met protesteren tegen exorbitante prijzen voor een cosmetisch item en de idioot die heeft bepaald dat je anderhalve meier moet schuiven om kans te maken op een cosmetisch item, zou zich dood moeten schamen. Dat je een eurootje vraagt voor een wapen-skin of misschien een paar knaken voor een volledig personage-skin, daar valt nog mee te leven, maar bedragen die in de drie cijfers lopen is echt van de pot gerukt.

Waar ik zelf ook een pleurishekel aan heb is semi-verplichte content die na de launchvan een full priced game wordt verkocht. Je weet wel, zoals map packs die je moet bezitten om je game van €60 te kunnen blijven spelen. Dat blijven in mijn ogen schimmige praktijken, iets wat Activision ook door lijkt te hebben gezien ze nu met Call of Duty: Modern Warfare de Season Pass maar achterwege laten en gelijk de gulheid zelve toekomstige maps gratis verschaffen. “Goh… superbedankt man! Had je nou echt niet hoeven te doen”. Ook het pay-to-win-principe is me een doorn in het oog, al beginnen we hier al een beetje op een grijs gebied te geraken wanneer het een free-to-play-game betreft. Ik zal uitleggen waarom.

Je moet niks

Sommige mensen doen het namelijk overkomen alsof ze verplicht worden om de knip te trekken. “Ja maar, ik moet wel een beetje mee met de rest”. Het is een klassiek voorbeeld van hoe kapitalisme in zijn werk gaat, en uitgevers slaan daar hun slaatje uit. Geef ze eens ongelijk. Het zijn bedrijven waar aandeelhouders en de directie maar één ding willen zien, namelijk omzet en een stijgende lijn daarin. De ontwikkelaars zelf zijn daar misschien iets minder op gericht, maar ook zij willen aan het einde van de dag gewoon hun baan behouden. Wat dat betreft bewandelen ontwikkelaars een zeer dun lijntje tussen ‘vrienden zijn van de community’ en voldoen aan de verwachtingen van de werkgever.

Nogmaals – en ik kan dit niet genoeg benadrukken – ik heb geen goed woord over voor regelrechte geldgraaierij door idiote prijskaartjes aan in-game, ontastbare items te hangen. Mocht een game ooit offline gaan, dan is je geld letterlijk foetsie en ben jij degene die met lege handen staat. Maar – dames en heren, jongens en meisjes – het zijn niet alleen de uitgevers die hier schuld aan hebben. Wij – de betalende consument – houden dit alles eigenhandig in stand door toch maar de portemonnee te trekken. Want hoe je het ook wendt of keert, het hele verhaal microtransacties draait op het concept van vraag en aanbod. Is de vraag weg, dan verdwijnt het aanbod ook. Het is misschien heel zwart-wit gezien, maar het is wel zo en dat kan niemand ontkennen.

Rien ne va plus – het Huis wint

Ik vergelijk games met microtransacties altijd een beetje met het Holland Casino. Je betaalt voor je starterspakket, een vriendelijk ogend persoon schuift je jouw pasje met krediet toe en je wordt losgelaten in een ruimte vol opties om exact te gaan doen waar je voor betaald hebt; gokken. Wat dat betreft krijg je waar je voor betaalt. Je nuttigt hier en daar wat om de ervaring wat verbeteren (XP-Boosters) en wanneer je krediet op is, mag je zelf beslissen wat je doet. Er is letterlijk niemand in dat casino die je onder gunpoint verplicht om meer uit te geven dan wat je voor ogen had.

De keuze om meer te spenderen is dus de jouwe en de jouwe alleen, net als de keuze om een uitstapje te maken richting de spelen waar de grote coupures over de tafel gaan. Wederom ben jij degene die ervoor kiest om de high roller uit te hangen, wetende dat er een groot risico is dat je er aan het einde van de rit berooid bij kan komen te zitten. Raar genoeg zie ik daar nooit mensen massaal het personeel bedreigen met terminale ziektes of de dood, terwijl zij je zojuist alle faciliteiten hebben geboden om je geld als sneeuw voor de zon te laten verdwijnen. Gek hè?

But…why?!

Daarnaast is er nog iets wat ik me al jaren afvraag en ik hoop dat iemand mij daar op een goed onderbouwde en civiele manier antwoord op kan geven. Waarom gaat iedereen zo los over aanwezige microtransacties die totaal niet noodzakelijk zijn om het spel te kunnen spelen? Neem even Mortal Kombat 11 – een full priced game nota bene – die door de toevoeging van microtransacties een schijtlading aan kritiek kreeg. Van de ene kant snap ik dat, want er was gezegd dat het niet zou gebeuren. Netjes was het dus absoluut niet, dat even voorop gezet. Maar waarom maken we er ons zo druk over? Heb je die skins nodig? Nee. Heb je die andere items nodig? Nee. Dit geldt niet alleen voor Mortal Kombat 11, maar voor het gros van de games waarin hetzelfde principe is toegepast.

Ik bezit Mortal Kombat 11 en nergens, maar dan ook absoluut nergens heb ik me geroepen gevoeld om extra te betalen voor die cosmetische items. “Ja, maar anders moet je grinden tot je een ons weegt!”. Ook dat is weer een van die dingen waarvan ik niet snap wat gamers willen. Aan de ene kant willen we ‘value for money’ en gaan we helemaal los als een game ‘maar 8 uur duurt’, maar als een ontwikkelaar mensen laat werken voor hun items, is het weer een tergend grindfest. We willen alles snel en moeiteloos en de uitgevers/ontwikkelaars hebben een manier gevonden om dat te kapitaliseren. Wederom hebben we dat aan ons eigen gedrag te danken.

De ongenuanceerde moraal

Het komt er uiteindelijk op neer dat wij de macht hebben om die doorn genaamd microtransacties te verwijderen en de pincet die je daarvoor hebt is je portemonnee. Wie betaalt, bepaalt. Helaas is ook dit weer behoorlijk zwart-wit, want er zijn nog diverse factoren die roet in het eten gooien. Zo lijken het vooral kinderen te zijn die zonder enige gêne hun aangeleerde hebzucht kunnen stillen, want om een of andere dubieuze reden koppelen ouders hun creditcard maar al te graag aan het account waar de kinderen op spelen. Ook hier spelen het huidige, alom geaccepteerde kapitalisme en groepsdruk een significante rol. Je kind Fortnite laten spelen en die uiteindelijk zonder V-bucks op pad sturen, dat kan anno 2019 niet.

Toch betekent dat niet dat de bal niet bij ons ligt. Zoals een Respawn-ontwikkelaar onlangs op Reddit zei “Vote with your wallet”. Uiteindelijk werkt dat het beste. Natuurlijk, je mag klagen. We leven in een vrij land. Maar bedenk je wel dat klagen – en dan vooral op de manier zoals het de laatste tijd gebeurt – een stuk minder effectief is dan boycotten. Dat jij EA een stel hufters noemt zal hen weinig interesseren, zolang het geld maar binnen blijft komen. Stop met het betalen voor (uiteindelijk) nutteloze cosmetische extraatjes en de behoefte om ze aan te bieden, verdwijnt dan ook. Simpel zat. Dit devies uitvoeren, dat blijkt alleen lastiger dan het klinkt.

Bron: Gamersnet [ LINK ]